Ἔλαβε τὰ πρῶτα ἀκούσματα τῆς Βυζαντινῆς μουσικῆς ἀπὸ τὸν πατέρα του Ἀλέξανδρο, ὁ ὁποῖος ἤταν βαθὺς γνώστης τῆς μουσικῆς. Ἔψαλλε ὡς Πρωτοψάλτης σὲ πολλοὺς κεντρικοὺς Ναοὺς τῶν Ἀθηνῶν, ἀλλὰ καὶ τῆς ἐπαρχίας, ὅπως Ἀγρίνιο, Ἡράκλειο, Χανιά, Τῆνο, κ.λ.π.
Διδάχθηκε τὴ μουσικὴ(ἐκτὸς ἀπὸ τὸν πατέρα του), καὶ ἀπὸ τὸν Θεόδωρο Χατζηθεοδώρου, καθηγητὴ τοῦ Ἑλληνικοῦ Ὠδείου Ἀθηνῶν.
Σὲ ἡλικία 15 ἐτῶν διορίσθηκε Β´ Ἰεροψάλτης στὸν Ἱ. Ναὸ Ἁγίου Παντελεήμωνος Τραχώνων, Ἀθηνῶν, μετὰ δύο ἔτη στὸν Ἱ. Ναὸ Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου Νικαίας, καὶ 18 ἐτῶν διορίσθηκε Α´ Ἰεροψάλτης στὸν Ἱ. Ναὸ Ἁγίας Αἰκατερίνης Πλάκας. Ἔκτοτε ἔχει διορισθεὶ ὡς πρωτοψάλτης στοὺς Ἱ. Ναοὺς Ὑψώσεως Τιμίου Σταυροῦ Αἰγάλεω, Ἁγίου Νικολάου Πειραιῶς, Καθεδρικὸ Ναὸ Ἁγίου Μηνᾶ –Ἡρακλείου Κρήτης – Ἱερὸ Ἵδρυμα Εὐαγγελιστρίας Τήνου, καὶ ἀπὸ τὸ 1973 ἕως σήμερα, στὸν Ἱ. Ναὸ Ἁγίου Ἀποστόλου Θωμᾶ Ἀμπελοκήπων Ἀθηνῶν.
Μετεῖχε ὡς χορωδός, ἀρκετὲς φορὲς μὲ τὴ χορωδία τοῦ πανελλήνιου συλλόγου ἱεροψαλτῶν Ῥωμανὸς ὁ μελῳδὸς καὶ Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός μὲ χοράρχη τὸν ἀείμνηστο Ἀντώνιο Μπελούση, καθὼς ἐπίσης σὲ ὅλες τὶς συναυλίες ποὺ διηύθυνε κατὰ καιροὺς ὁ ἀείμνηστος καλλικέλαϊδος, Ἄρχων πρωτοψάλτης τῆς Μ.τ.Χ.Ἐ. Θρασύβουλος Στανίτσας.
Ἔχει μετάσχει σὰν ἑρμηνευτὴς στὸ ἔντεχνο μουσικὸ ἔργο τοῦ μουσικοσυνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου “ΣΕΙΡΗΝΕΣ”.
Ἵδρυσε καὶ διηύθυνε μέχρι σήμερα – σὲ διαφορετικὰ χρονικὰ διαστήματα – τέσσερις πεντηκονταμελεῖς ὀνομαστὲς χορωδίες. Στὶς δύο ἐξ αὐτῶν χορηγοῖ ἦταν τὸ Ὑπουργεῖο Οἰκονομικῶν καὶ ἡ Ἰονικὴ Τράπεζα. Σήμερα διευθύνει τὴ δική του χορωδία ποὺ φέρει τὸ ὀνοματεπώνυμόν του, “ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ”. Σ᾽αὐτές τὶς συγκεκριμένες χορωδίες συμμετεῖχαν ἢ συμμετέχουν, οἱ καλλιφωνότεροι ἱεροψάλτες τῆς Ἀττικῆς, ποὺ σήμερα εἶναι πρωτοψάλται σε κεντρικοὺς Ἱ. Ναοὺς ἢ εἶναι χοράρχαι σὲ δικές τους χορωδίες.
Ἔχει δώσει δεκάδες συναυλίες σὲ πολλὲς πόλεις τῆς Ἑλλάδος εἴτε μὲ τὴ χορωδία του, εἴτε ὡς μονῳδός, συνοδείᾳ ἰσοκρατῶν. Ἔχει συνεργασθεῖ μὲ πολλοὺς ῥαδιοφωνικοὺς καὶ τηλεοπτικοὺς σταθμοὺς τῆς χώρας μας, διευθύνοντας ἢ ψάλλοντάς σὲ ἐκπομπὲς Βυζαντινῆς μουσικῆς. Μαζικὰ μέσα ἐνημερώσεως καὶ εἰδικοί, ἔχουν ἀσχοληθεῖ μὲ τὶς κατὰ καιροὺς συναυλίες, ὑπὸ τὴν διεύθυνσήν του καθὼς ἐπίσης καὶ μὲ τὶς μονοδιακές του ἐμφανίσεις, μὲ σχόλια εὐνοϊκότατα τόσο γιὰ τὸν ἴδιο τὸν χοράρχη, ἀλλὰ κυρίως για τὴν ἀξία τῆς Βυζαντινῆς μουσικῆς.
Ὁ Θεόδωρος Βασιλικὸς καὶ ἡ χορωδία του ἔχουν ἠχογραφήσει σὲ στούντιο τοὺς περισσότερους ὕμνους καὶ ἱερὲς ἀκολουθίες ποὺ ψάλλονται καθ᾽ὅλον τὸ ἔτος στὴν Ὀρθόδοξη λατρεία μας. Ξεπερνοὺν τὸν ἀριθμὸ τῶν τριακοσίων (300) ἔργων. Ἔχουν ἠχογραφηθεῖ σὲ δίσκους βινιλίου, CD, κασσετῶν, ἀλλὰ καὶ βιντεοταινιῶν. Μέρος αὐτοῦ τοῦ ὑλικοῦ κυκλοφορεῖ γιὰ λογαριασμὸ Ἑλληνικῶν καὶ ξένων ἠχογραφικῶν ἐταιριῶν. Στὸ ἐξωτερικὸ ἔχει ἠχογραφήσει γιὰ λογαριασμὸ τῆς Γαλλικῆς ἐταιρίας OCORA 23 ἔργα κλασσικῶν συνθετῶν τῆς Βυζαντινῆς μουσικῆς τοῦ 14ου, 18ου καὶ 19ου αἰῶνα ὅπως εἶναι ὁ Ἰωάννης Κουκουζέλης, Πέτρος Μπερεκέτης, Πέτρος Λαμπαδάριος, Θεόδωρος Φωκαεύς, Ἰωάννης πρωτοψάλτης καὶ ἄλλοι. Ἔργα του ἀπὸ αὐτὴ τὴ σειρὰ κυκλοφορούν σὲ μεγάλα μουσεῖα ἀνὰ τὸν κόσμο ὅπως στὸ Λοῦβρο τῆς Γαλλίας, σὲ διαφόρους πανεπιστημιακοὺς χώρους Εὐρώπης καὶ Ἀμερικῆς, καὶ στὰ καταστήματα σοβαρῆς μουσικῆς. Ὅλο του συνολικὰ τὸ ἔργο κυκλοφορεῖ ἀπὸ τὸ 1969 ἐῷς σήμερα σὲ ὁλόκληρη τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ στοὺς ἐκκλησιαστικοὺς χώρους τοῦ ἐξωτερικοῦ ποὺ ζοῦν Ἕλληνες. Ὅλα αὐτὰ ἀναφέρονται γιὰ νὰ καταδειχθῇ πόσο ἐνδιαφέρον προκαλεῖ ἡ μουσική μας ὄχι μόνο σὲ ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες, ἀλλὰ καὶ στοὺς ξένους.
Εἶναι ἀπὸ τοὺς πρώτους σύγχρονους – ἂν ὄχι ὁ πρῶτος – πρωτοψάλτης καὶ χοράρχης ποὺ διέδωσε καὶ πρόβαλε τὴ Βυζαντινὴ μουσικὴ ἔξω ἀπὸ τὰ σύνορα τῆς Ἑλλάδος. Ἔχει προσκληθεῖ τρεῖς φορὲς ἀπὸ τοὺς ἐπικεφαλεῖς τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν Ἀρχιεπισκόπους π. Ἀμερικῆς καὶ νῦν Αὐστραλίας κ.κ. Ἰάκωβον καὶ Στυλιανόν, ψάλλοντας σὲ πολλὲς κοινότητες γιὰ τοὺς ἀποδήμους Ἕλληνες. Ἐπίσης ἔχει προσκληθεῖ καὶ συμμετεῖχε με τὴ χορωδία του μὲ δεκάδες συναυλίες σὲ Εὐρώπη, Ἀμερική, Αὐστραλία, Ἀφρική. Σὲ μία ἀπὸ αὐτὲς τὶς συναυλίες τὸ 1980 στὸ Παρίσι, προσκεκλημένος ἀπὸ τὴ Γαλλικὴ Ῥαδιοφωνία RADIO FRANCE , διηύθυνε τὴν «Συμφωνία» ποὺ εἶχε ρεπερτόριο τὴ “Νεκρώσιμο ἀκολουθίᾳ”. Ἀξίζει νὰ σημειωθῇ ὅτι τὴ «συμφωνία» αὐτὴ μετέδωσαν ζωντανὰ συγχρόνως 12 ῥαδιοφωνικοὶ σταθμοὶ τῆς Εὐρώπης – με ἀρκετὰ ἐκατομμύρια ἀκροατῶν – καὶ μεταξὺ αὐτῶν καὶ ἡ Ἑλληνικὴ Ῥαδιοφωνία Α´ πρόγραμμα, ἐπίσης σὲ ζωντανὴ σύνδεση μὲ τὸ Παρίσι.
Τὸ 1989 μὲ πρόσκληση ἀπὸ τὸ Βατικανό, ἡ χορωδία του ἔδωσε μεγάλη συναυλία μὲ εἰδικὰ ἐπιλεγμένους ὕμνους, στὴν πλατεῖα τοῦ Ἁγίου Πέτρου στὴ Ῥώμη, παρουσία τοῦ Πάπα Ἰωάννη -Παύλου τοῦ Β´, δεκάδων καρδιναλίων καὶ 60.000 καθήμενων θεατῶν.
Ἔχει συνθέσει σὲ Βυζαντινὴ μουσική, γιὰ νὰ ἐπενδυθῇ μουσικά, ἡ τραγωδία τοῦ Αἰσχύλου ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ ἡ ὁποία δόθηκε στὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, τὸ 1992.
Ἡ Γαλλικὴ Ἀκαδημία Τεχνῶν, τοῦ ἔχει ἀπονείμει τὸ βραβεῖο CHARLES CROSS γιὰ τὸ φωνογραφικό του ἔργο σὲ διπλὸ ἄλμπουμ “οἱ δύο Θεῖες λειτουργίες Ἰωάννου Χρυσοστόμου καὶ Μεγάλου Βασιλείου”. Ἔχει τιμηθεῖ στὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Κύπρο, κυρίως ἀπὸ τὴν τοπικὴ αὐτοδιοίκηση, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ πολιτιστικοὺς φορεῖς τέσσερις φορὲς γιὰ τὸ συνολικό του ἔργο ἐπάνω στὴ Βυζαντινὴ μουσική.
Έχει τιμηθεί τρείς φορές από το Δήμο Θεσσαλονίκης-Λευκωσίας-Λεμεσού-του Σωματείου Ελεύθερη Καρπασία-και από δεκάδες Δήμους τόσο της Ελλάδος όσο και του εξωτερικού.
Τον Σεπτέμβριο του 2009 εκυκλοφόρησε σε έναν πολύ καλαίσθητο τόμο η βιογραφία του Θεόδωρου Βασιλικού με συγγραφέα τον Θεολόγο και πρωτοψάλτη Κισάμου Χανίων κ. Αντώνιον Βακάκη άρτια επιμεληθείσα από τον συγγραφέα.
Στις 11 Οκτωβρίου του 2009του απενεμήθη το Οφίκκιον του ΑΡΧΩΝΤΟΣ ΜΟΥΣΙΚΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ της ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ από τον Οικουμενικόν Πατριάρχην ΚΥΡΙΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ δια το πολυσχιδές έργον του στο χώρο της Βυζαντινής Εκκλησιαστικής μουσικής.
Επίσης στις 27 Μαρτίου 2010 στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας-ο Πατριάρχης Ρουμανίας Κ. Κ. ΔΑΝΙΗΛ-του απένειμε σε ειδική επί τούτου εκδήλωση προσωπικώς-το ανώτατο Εκκλησιαστικό παράσημο της Ρουμανικής Εκκλησίας-δια την επί εξήντα συνεχή έτη προσφορά του-εις την προβολή και διάδοση της Βυζαντινής Εκκλησιαστικής μουσικής ανά τα πέρατα του κόσμου όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Πατριάρχης εις την προσφώνηση του.
Πενῆντα συνεχὴ ἔτη, προβάλλει καὶ διαδίδει τὴν Ὀρθοδοξία μας, μέσῳ τῆς Θεόπνευστης Βυζαντινῆς μουσικῆς, ποὺ ἐκτὸς τῶν ἄλλων, αὐτὴ ἡ μουσική, εἶναι ἡ κορωνίδα τῆς πολιτιστικῆς μας κληρονομιᾶς καὶ ἔχουμε βαθυτάτη ὑποχρέωση – σὰν γνήσιοιἝλληνες – νὰ τὴν προβάλλουμε καὶ νὰ τὴν μεταλαμπαδεύουμε στοὺς νεότερους ἑρμηνευτές, οὕτως ὥστε νὰ ἀκούγεται καὶ νὰ διαδίδεται ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ὄσο θὰ ὑπάρχουν ἔθνη καὶ πολιτισμοί, πρὸς δόξα καὶ τιμὴ τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς Ἐκκλησίας μας, ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.
